كارگاه شيشه گري لوازم آزمايشگاهي

شيشه گري
در اين مطلب قصد داريم تا شما را با مهارت شيشه گري، نحوه كار با شيشه ، آموزش هاي كار با شيشه ( لمپ وركينگ ) و انواع تكنيك ها آشنا نماييم. شما پس از گذراندن دوره هاي آموزشي مي توانيد با استفاده از ايده هاي خلاقانه خود، آثار هنري شيشه اي بسيار زيبا خلق كنيد و از اين طريق كسب درآمد نماييد. دوره لمپ وركينگ يكي از دوره هاي آموزشي آموزشگاه طلا سازي طلافنون مي باشد .شيشه با حرارت مستقيم بسيار نرم مي شود و فرد هنرجو يا هنرمند مي تواند هر طرح و فرمي كه مدنظرش مي باشد را به آن بدهد. شيشه در هنرهاي تجسمي، صنايع دستي، معماري و دكوراسيون داخلي كاربرد فراواني دارد. از جمله محبوب ترين هنرها ، هنر حكاكي روي شيشه است و به دليل اينكه كار بسيار دشوار و ظريفي است نياز به آموزش حكاكي و طراحي روي شيشه خواهيد داشت. آموزش حكاكي روي شيشه يكي از روش هاي جديد و به روز طراحي تزيينات شيشه مي باشد. قيمت قلم حكاكي و مته حكاكي روي شيشه گران است. براي اولين بار لمپ وركينگ از ايتاليا آغاز شد و به مرور زمان در كشورهاي ديگر نيز از اين هنر در ساخت انواع لوازم و بناها استفاده نمودند. به رشته اي كه ما كار مي‌كنيم در زبان انگليسي flameworking و در زبان عاميانه lampworking گفته مي‌شود
.Flameworking



يعني كسي كه با يك مشعل، كه روي ميز قرار گرفته، شيشه هاي تو پر و تو خالي رو فرم مي‌‌دهد.در گذشته،در قرن ۱۷، مشعل‌ها با روفن و باد كار ميكردند.در حال حاضر مشعل‌ها با اكسيژن و گاز كار مي‌كنند كه هستند مشعل هايي كه دماي شعله آن‌ها به ۱۸۰۰ درجه مي‌رسد.ما ۲ نوع شيشه رو استفاده ميكنيم :

• پيركس (بوروسيليكات)
• سودالايم (قليايي)

تفاوت اين دو در نقطه ذوب آن‌ها است.

شيشه‌هاي سودالايم به نسبت شيشه‌هاي پيركس خيلي سريعتر ذوب مي‌شوند.اصلاح نشكن در شيشه به اين معني است كه زماني كه شيشه وارد حرارت ميشود(به سرعت و يكدفعه‌اي)شكسته نشود.شيشه سودالايم اين خاصيت رو ندارد و بايد كم كم حرارت ببيند.(گرم كردن و سپس وارد حرارت شود)

شيشه پيركس برخلاف شيشه سودالايم،مي توان آن را از همان مرحله اول وارد دماي ۱۸۰۰ كرد و شكسته نشود.(نشكن در مقابل شوك حرارتي)

اين شيشه‌ها هر كدام كاربرد خاص خود و پايگاه كشوري خود را دارند.

شيشه‌هاي سودالايم در كشور هاي ايتاليا و چك اسلواكي خيلي بيشتر كاربرد دارد و علت آن قدمت آن است و شيشه‌هاي پيركس در كشور هاي آلمان و آمريكا كاربرد دارد كه اين شيشه حدود ۱۰۰ سال پيش در آلمان توسط شخصي به نام مهندس شات اختراع شد.

كه آن زمان آلمان درگير جنگ شد، پيشرفتش متوقف شد و بين سال هاي ۱۹۰۵ يا ۱۹۲۵ در آمريكا شروع به توليد اين شيشه شد.

و در سال ۱۹۷۵ شخصي به نام برتون رنگ‌ها را وارد دنياي شيشه پيركس كرد (رنگ‌هاي شيشه از اكسيد فلزات گرفته مي‌شود).

برتون كم كم رنگ‌هايي متفاوت را وارد شيشه پيركس كرد.(شيشه پيركس بر خلاف شيشه سودالايم كه داراي تنوع بالا رنگي است،رنگ‌هاي محدودي داشت).

كسي كه ميخواهد شيشه گر شود بايد شيشه‌ها را شناسايي كند و با توجه به آن اثري كه ميخواهد بسازد،تصميم بگيرد كه با كدام نوع شيشه كار كند چون كه هر شيشه قابليت خاص خود را دارد.

به طور مثال در بخش زيور، براي ساخت مهره بايد از شيشه‌هاي سودالايم استفاده شود.با شيشه‌هاي پيركس شدني نيست.

براي ساخت آثار دميدني، كارهاي چند تيكه و بزرگ، شيشه پيركس انتخاب بسيار مناسبي است.

براي ساخت حيوانات و آثار فيگوراتيو شيشه سودالايم انتخاب مناسبي است.

در تكنيك توري از هر دو شيشه مي‌توان استفاده كرد با اين تفاوت كه اگر با شيشه سودالايم كار مي‌كنيم فاصله جوش ها و اتصالات از هم بايد خيلي زياد باشد. اما در شيشه پيركس فاصله جوش‌ها و اتصال‌ها ۲،۳ ميل هم مي‌تواند باشد.

امروزه، مي‌توان گفت كه شيشه در اين سه دهه اخير اعتبار و جايگاه خود را پيدا كرده است. مخصوصأ در بخش زيور،چه با شيشه‌هاي پيركس،چه با شيشه هاي سودالايم، هر ۲ سال يك بار در كشور‌هاي همسايه بينال برگزار ميشود.

براي مجسمه نيز وبينال ها و فستيوال برگزار مي‌شود و جز متريال‌هايي است كه خيلي به آن پرداخته ميشود.

باتوجه به اين كه در ساخت آثار شيشه‌اي، يك قسمت از مسير ساخت را خود متريال تعيين ميكند، به جرأت مي‌توان گفت كه ۲ كار از يك طرح كاملأ ساختار متفاوتي خواهند داشت و احتمال ۱۰٪ شباهت در ساخت آن وجود دارد.(بسته به نوع و تجربه هنرمند)

خود متريال به شيشه‌گر اين اجازه و خلاقيت را ميدهد كه فرم مد نظر متفاوت تر از فرم‌هاي قبلي باشد.